کود زیستی فسفاته بارور-2

یک فناوری کاملاً ایرانی و نتیجه 8 سال تلاش 25 نفر از پژوهشگران کشور در جهاد دانشگاهی واحد تهران است. پس از طی مراحل متعدد،‌ 22 سویه باکتری حل کننده فسفات از خاک‌های بومی ایران جداسازی شد و از این تعداد،‌ در نهایت دو سویه برتر برای استفاده در فرمولاسیون کود زیستی فسفاته بارور-2 انتخاب گردید، یک سویه از این باکتری‌ها (باکتریP5)، با تولید اسید‌های آلی باعث رها سازی فسفات از ترکیبات معدنی می‌شود. سویه دیگر (باکتریP13 )، با تولید و ترشح آنزیم فسفاتاز، باعث رهاسازی فسفات از ترکیبات آلی آن می‌شود. پس از انتخاب این دو باکتری، از طریق روش‌های بیوشیمیایی و باکتریولوژی افتراقی، اقدام به شناسایی جنس و گونه آن‌ها و مراجعه به منابع شد، زیرا دانستن این مطالب کمک زیادی به پژوهش‌های بعدی و همچنین کسب اطلاعات در مورد خواص مفید یا بیماری‌زایی احتمالی باکتری‌ها می‌نمود. همزمان با این اقدامات، آزمون‌های لازم برا‌ی سنجش کمی و کیفی میزان تحمل باکتری‌ها به شوری، دمای بالا، pHهای مختلف، میزان رشد و توانایی انحلال فسفات آن‌ها در شرایط مختلف انجام شد. این باکتری‌ها قادرند دامنه pH بین 5 تا 11 و درجه حرارت تا 35 درجه و شوری تا 5/3% (54 دسی زیمنس بر مترمربع) را به خوبی تحمل نمایند. همچنین، اثرات متقابل باکتری‌ها بر رشد و توانایی‌‌های یکدیگر و تاثیرپذیری آن‌ها در رقابت با باکتری‌های موجود در خاک، مورد مطالعه قرار گرفت. به همین ترتیب، آزمایش‌های گلخانه‌ای با استفاده از باکتری‌های نشاندار شده، مشخص کرد که هر دو باکتری غیر همزیست یا همزیست اختیاری (همیار) باکتری ها گیاه هستند، گرچه هر دو باکتری وابستگی به ریشه گیاه و ترشحات آن دارند. فعالیت‌های بعدی پژوهشگران متوجه طراحی فرمولی برای حامل نگهدارنده باکتری به مدت طولانی بوده است